ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ ΤΩΝ ΟΦΙΤΩΝ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Δημοσιεύθηκε με την υπογραφή "Γνωστικός" στο περιοδικό "Σφίγξ", τεύχος 6, Μάρτιος 1936


Πάνω απ' όλους τους ουρανούς υπάρχει το ακατονόμαστο σκότος, το ακίνητο και απερίγραπτο σκότος πού είναι ωραιότερο από κάθε φως, ο "Άγνωστος" πατήρ, ή Άβυσσος και σιωπή.

Η μοναχοκόρη του, ή Θεία Σοφία, φεύγοντας από τον πατέρα της γνώρισε την ζωήν των ανθρώπων και έγινε σιωπηλή και μελαγχολική.

Και το παιδί του πόνου της υπήρξεν ο Ίλδαβαώθ, ο δημιουργός θεός.

Μια μέρα ο Ιλδαβαώθ θέλησε να μείνη μόνος, και εγκαταλείποντας την μητέρα του, βυθίστηκε περισσότερο στη ζωή και έπλασε τον κόσμο της ύλης, παραμορφωμένη εικόνα του πνευματικού κόσμου.

Και σ' αυτόν τον κόσμον τοποθέτησε τον άνθρωπον, που έπρεπε ν' αντικαθρεπτίζη το μεγαλείον του θεού και να μαρτυρή περί της δυνάμεως του.

Μα οι δούλοι του Ίλδαβαώθ, τα πνεύματα της φύσεως, εφτειαξαν από το χώμα μονάχα ένα σάρκινο όγκο, χωρίς λογική, που σερνώτανε μέσα στη λάσπη. Καί όταν έφεραν το άμορφο αυτό πλάσμα εις τον Ίλδαβαώθ, για να του εμφyσήση ζωήν, ή θεία Σοφία λυπήθηκε τον άνθρωπο καί θέλοντας να τιμωρήση το γυιό της επειδή απεχωρίσθη , αυτής, ενεφύσησε στον άνθρωπο δια του στόματος του Ιλδαβαώθ, όχι μόνο σαρκική ζωή, αλλά καί μια σπίθα από τη θεία Σοφία.

Καί έτσι ή Δυστυχισμένη ύπαρξις, από σκόνη που σερνώτανε μέσα στη λάσπη, έγεινε ξαφνικά μεγαλείτερη και από τον ίδιο το δημιουργό της, επειδή δεν ήταν πειά η εικών του Ιλδαβαώθ, αλλά του αληθινού Θεού, του αγνώστου πατρός. Καί ο άνθρωπος σήκωσε τότε το πρόσωπο του από κατά γης.

Καί όταν ο δημιουργός είδε το πλάσμα του να επαναστάτη εναντίον του, έπεσε σε οργή καί τρόμο. Κάρφωσε τότε τα βλέμματα του, πού πετούσανε σπίθες ζήλειας καί θυμού στη μαύρη λάσπη, της έδωσε ζωή καί πνοή, καί από το βόρβορο έσχηματίσθη ο άγγελος του σκότους, ο έρπων οφιόμορφος, ο Σατάν, ή κατηραμένη Σοφία.

Καί με την βοήθεια του Σατανά ο Ιλδαβαώθ εδημιούργησε τα τρία βασίλεια της φύσεως καί έρριψε τον άνθρωπο στα βάθη τους, επιβάλλοντας σ' αυτόν τον νόμον του. "θα κάνης αυτό κι' εκείνο, καί αν παραβής της εντολές μου θα πεθάνης". Είχε την ελπίδα να υπόταξη τον αντάρτη άνθρωπο στο ζυγό του νόμου του, με το φόβο του κακού καί του θανάτου.

Μα ή θεία Σοφία δεν εγκατέλειψε τον άνθρωπο καί του έστειλε τον παρηγορητή, το Πνεύμα της Γνώσεως, τον Άγγελο της Αυγής.

Καί ό Άγγελος της Αυγής κατέβηκε στους ανθρώπους καί τους είπε: «Χαρητε τη ζωή. Θα γνωρίσητε την αλήθεια, τα μάτια Σας θ' ανοίξουν, και θα γίνετε όμοιοι με τους θεούς».

Οι άνθρωποι, τα τέκνα αυτού του κόσμου, είναι σκλάβοι του Ιλδαβαώθ και του πονηρού όφεως καί ζουν μέσα στο φόβο του θανάτου, έρποντες κάτω από την απειλή του νόμου.

Τα τέκνα όμως του φωτός, εκείνοι που γνωρίζουν, οι Γνωστικοί, οι εκλεκτοί της σοφίας, ποδοπατούν όλους τους νόμους, υπερβαίνουν κάθε όριο, είναι ασύλληπτοι όπως το πνεύμα, ελεύθεροι καί πτερωτοί όπως οι θεοί. Το καλό είναι ανίκανο να τους εξυψώσει καί μένουν αγνοί μέσα στο κακό όπως ο χρυσός μέσα στη λάσπη!

Και ο Άγγελος της Αυγής, όμοιος με το αυγινό άστρο τους οδηγεί, δια μέσου της ζωής καί του θανάτου, του καλού και του κακού, ανάμεσα σε όλες της αθλιότητες του κόσμου που εδημιούργησε ο Ιλδαβαώθ, προς την μητέρα του τη Σοφία, καί στους κόλπους του ακατονόμαστου Φωτός, που βασιλεύει σ' όλους τους ουρανούς και σ' όλας τάς αβύσσους, ωραιότερο καί λαμπρότερο από κάθε άλλο Φως.

Δημοσιεύθηκε με την υπογραφή "Γνωστικός" στο περιοδικό "Σφίγξ", τεύχος 6, Μάρτιος 1936