Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΠΡΩΙΝΑ ΝΕΑ"

1. Γιατί έγινες πρόεδρος του Ροταριανού Ομίλου Ιωαννίνων; Στο μυαλό πολλών μία τέτοια θέση προϋποθέτει τελετές, δείπνα και επισημότητες…

Το να γίνω Πρόεδρος του Ροταριανού Ομίλου ήταν μία, πολύ ή λίγο, φυσική εξέλιξή μου ως Ροταριανός. Επομένως, το βασικό ερώτημα είναι, γιατί να είμαι Ροταριανός!

Η ιδιότητα του Ροταριανού περιβάλλεται, συνήθως, με μια αίσθηση τελετών, δείπνων και επισημοτήτων, όπως σωστά είπες. Όμως αυτά δεν είναι παρά η εξωτερική εικόνα μιας σοβαρής εργασίας που γίνεται στους κόλπους των Ροταριανών Ομίλων σε όλο τον κόσμο, επ’ αγαθώ της ανθρωπότητας, στα πλαίσια και τις κλίμακες κάθε Ομίλου.

Το Διεθνές Ρόταρυ αποτελείται από πάνω από 2.500.000 μέλη και πάνω από 36.000 Ομίλους σε όλο τον κόσμο. Μια οργάνωση τέτοιου μεγέθους, για να επιτύχει στο έργο της, καθώς το έργο αυτό γίνεται εντός και με την συμπαράσταση της κοινωνίας, έχει ανάγκη της κοινωνικής εικόνας και αποδοχής κι ως εκ τούτου είναι συνυφασμένη με όλες αυτές τις εκδηλώσεις που ανέφερες. Με τον τρόπο αυτό οι δράσεις μας γίνονται γνωστές, κινητοποιώντας έτσι κι άλλους συμπολίτες μας ώστε να επιτευχθεί η μέγιστη αποτελεσματικότητά τους. Με άλλα λόγια, υπάρχει όλη αυτή η επισημότητα αλλά με συγκεκριμένο σκοπό. Από την άποψη αυτή, ως Πρόεδρος δεν αισθάνομαι καθόλου άβολα, όσο γνωρίζω ότι όλα αυτά βοηθούν στην επίτευξη του σκοπού του έργου μας.

2. Αν και το έργο των Ροταριανών δεν είναι μόνο φιλανθρωπικό, το κοινωνικό του έργο είναι νομίζω στο επίκεντρο. Η φιλανθρωπία μπορεί να αλλάξει τον κόσμο ή είναι μία μάταιη κάλυψη των κενών που αφήνει το κράτος και οι κοινωνικοί θεσμοί;

Ακόμη και η λέξη «φιλανθρωπία» έχει τεθεί πολλές φορές σε κριτική, καθώς θεωρήθηκε ότι υποκρύπτει μια αίσθηση υπεροχής του ευεργετούντος έναντι του ευεργετημένου. Και είναι γεγονός ότι πολλά είδη φιλανθρωπίας και πολλοί φιλάνθρωποι διαπνέονται από μια τέτοια αίσθηση, η οποία, βεβαίως, μπορεί να μην κάνει κακό στον ευεργετημένο, αντιθέτως μάλιστα, αλλά δεν βοηθά καθόλου τον ευεργετούντα. Ως Ροταριανοί, γνωρίζουμε ότι ποτέ μια πράξη φιλανθρωπίας δεν έχει μια κατεύθυνση, από κάποιον σε κάποιον άλλο. Για όποιον ασκεί συνειδητά την Φιλανθρωπία, έχει πάντα δύο κατευθύνσεις. Δωρεά δέχεται ο ευεργετημένος, δωρεά όμως δέχεται και ο ευεργετών, με τη μορφή του «γεμίσματος» της καρδιάς του, της ψυχολογικής και πνευματικής του ανέλιξης και της βελτίωσης της θέσης του στον κόσμο. Για τον λόγο αυτό, δεν μπαίνουμε στην διαδικασία να συζητήσουμε αν η εκάστοτε πράξη μας θα μπορούσε να υλοποιηθεί ή όχι από το Δήμο ή το Κράτος. Μας αρκεί που κάθε φορά ένας αριθμός συνανθρώπων μας καλύπτει μια ουσιαστική του ανάγκη. Το κράτος δεν μπορεί να είναι πανταχού παρόν, ακόμη κι αν το ήθελε. Η καθημερινή συμπαράσταση στους αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας είναι καθήκον όλων μας.

Όσο για το αν η φιλανθρωπία μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, κατηγορηματικά δηλώνω ότι μπορεί. Αρκεί να στηρίζεται σ’ εκείνο το παλιό και γνωστό γνωμικό «αν δώσεις σε κάποιον ένα πιάτο ρύζι, θα φάει μια φορά. Αν του μάθεις να καλλιεργεί ρύζι θα τρώει μια ζωή».

3. Ποιους τομείς θα διάλεγες ως προτεραιότητα για κοινωνική δράση τόσο μέσω της θέσης σου όσο και γενικότερα ως πολίτης;

Κάθε Ροταριανός Όμιλος υλοποιεί δύο ειδών έργα. Το πρώτο αφορά την συμμετοχή του σε έργα του Διεθνούς Ρόταρυ, με πιο γνωστό το “End Polio Now” για την καταπολέμηση της πολιομυελίτιδας, ενώ το δεύτερο είδος αφορά έργα τοπικής ή περιφερειακής κλίμακας, όπως, για παράδειγμα, την δωρεά εκ μέρους μας και με την βοήθεια των Ρ.Ο. Άρτας Πρέβεζας, Θεσπρωτίας και Κέρκυρας, ενός μικρού λεωφορείου στο ΚΕΘΕΑ. Σε ότι αφορά το “End Polio Now”, πρέπει να αναφερθεί ότι τα τελευταία 20 χρόνια το Διεθνές Ρόταρυ έχει διαθέσει πάνω από 1 δισεκατομμύριο ευρώ ενώ με τη συμμετοχή του «μόχλευσε» άλλα 450 εκατομμύρια ευρώ από το ίδρυμα Bill & Melinda Gates.

Σε ότι αφορά τον προσανατολισμό των κοινωνικών δράσεων της δικής μου θητείας, θα συνεχίσουμε συγκεκριμένες δράσεις που κάνουμε κάθε χρόνο, όπως την διανομή δεμάτων κατά την περίοδο των εορτών, ενώ τον Σεπτέμβριο, σε συνεργασία με την 2484 Ροταριανή Περιφέρεια, θα έχουμε αποφασίσει το πιο μεγάλο έργο μας. Σε κάθε περίπτωση, τοπικά θα ασχοληθούμε με ένα νέο είδος δράσεων, αυτό που μπορούμε να αποκαλέσουμε «πολιτιστική φιλανθρωπία». Η ιδέα πίσω από αυτό είναι ότι ένα μεγάλο ποσοστό από τις σύγχρονες πληγές των αστικών κοινωνιών στις οποίες ζούμε, είναι η γκρίζα περιρρέουσα ατμόσφαιρα η οποία όχι απλώς μας επηρεάζει αλλά μας δημιουργεί μύρια όσα προβλήματα από πολύ απλές ενοχλήσεις έως βαριές ψυχολογικές ασθένειες. Ως αντίδραση σ’ αυτό σκοπεύω να δραστηριοποιήσω τον Ροταριανό Όμιλο Ιωαννίνων ώστε να κινητοποιήσουμε σε κοινές δράσεις όσες από τις υγιείς κοινωνικές ομάδες υπάρχουν. Εθελοντικές οργανώσεις και ομάδες, αυτόνομους πολίτες, ακόμη και τον Δήμο ή την Περιφέρεια, ώστε, τουλάχιστον το δικό μας κοινωνικό περιβάλλον να το κάνουμε λιγότερο γκρίζο. Ήδη συζητάμε με διάφορες ομάδες και πολίτες κι ευελπιστώ από Φθινόπωρο να έχω νέα να σου πω!

Προσωπικά, πιστεύω στην αξία των ατόμων, του καθενός ξεχωριστά, και στις δυνατότητές που έχουν. Πιστεύω ότι στον τόπο μας, σήμερα, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι τα άτομα δεν πιστεύουν τα ίδια στον εαυτό τους. Εξ ου και ο κρατικός πατερναλισμός που βιώνουμε. Αν, ως Πρόεδρος του Ρ.Ο. καταφέρω να ενεργοποιήσω έναν, έστω ελάχιστο, αριθμό ατόμων, θα το θεωρήσω επίτευγμα ικανό να με κάνει περήφανο.

4. Δύο ακόμα πιο προσωπικές ερωτήσεις τώρα. Ήσουν κι εσύ στην πλατεία των αγανακτισμένων, από τους πρωτεργάτες μάλιστα, χωρίς να είσαι ούτε μαρξιστής απ’ όσο ξέρω, ούτε εθνικιστής, ούτε κάτι άλλο από τις πολλές ομάδες που γέμισαν τις πλατείες. Γιατί κατέβηκες στην πλατεία;

Θεωρώ ότι ο κύριος λόγος που αντιμετωπίζουμε ως χώρα τα τρέχοντα τεράστια οικονομικά προβλήματα είναι ότι για δεκαετίες όλο το σύστημα της κρατικής διοίκησης αλλά και των ιδιωτικών επαγγελματικών σχέσεων ήταν απαράδεκτα στρεβλό. Ο λόγος που ενέταξα τον εαυτό μου στους «Αγανακτισμένους» και μάλιστα βοήθησα και στην έναρξη αυτού του κινήματος στα Γιάννενα, ήταν η διαμαρτυρία μου για την συνέχιση των στρεβλών αυτών πρακτικών, παρόλο που τώρα πια και ξέρουμε όλοι τι συνέβαινε αλλά και αντιλαμβανόμαστε ότι είναι απαραίτητη η ανατροπή τους.

Χάρηκα ιδιαίτερα την πρώτη μέρα που μαζευτήκαμε 600 – 700 άτομα χωρίς καμία ιδεολογική, πολιτική ή άλλη συνοχή, απλώς ως διαμαρτυρία εναντίον της αναποφασιστικότητας της Κυβέρνησης. Την ίδια θέση εξακολουθώ να έχω και τώρα που πια δεν συμμετέχω, καθώς οι εναπομείναντες (όσοι είναι) είναι αυτοί που, μάλλον, δεν θέλουν να αλλάξει τίποτε στην παλιά κατάσταση.

Τώρα πια, ακόμη και στην δικιά σου ερώτηση υποκρύπτεται η αίσθηση που έχει ο κόσμος για το προφίλ όσων έχουν απομείνει, όπου έχουν απομείνει. Δεν είμαι λοιπόν ούτε μαρξιστής, ούτε εθνικιστής!

5. Την κρίση θα την ξεπεράσουμε;

Τι να σου πω; Οι περιουσίες και τα συμφέροντα που στηρίχθηκαν στην διαιώνιση της παλιάς κατάστασης, αντιστέκονται λυσσαλέα. Αν, όσοι δεν έχουμε στηρίξει την επιβίωση μας στην συνέχεια του παλαιού, στρεβλού συστήματος και τοποθετούμε τους εαυτούς μας σε μια νέα, κοσμοπολίτικη Ελλάδα, το θέλουμε και το παλέψουμε, θα τα καταφέρουμε. Ήδη υπάρχουν κάποιες καλές εξελίξεις. Πρέπει όμως να ξαναβρούμε την κοινή λογική και να δουλέψουμε σε αυτή την βάση. Το παλιό πρότυπο του Έλληνα που, βαυκαλιζόμενοι, πιστέψαμε ότι προωθούσε καλά την Ελλάδα, ξεπεράστηκε. Όταν τέλειωσε το παραμύθι, ο βασιλιάς έμεινε γυμνός και τώρα πρέπει να του φτιάξουμε αληθινά ρούχα. Αν βάλουμε μπρος τις ραπτομηχανές, θα έχουμε πολύ δουλειά και σοβαρές ελπίδες. Αν περιμένουμε ότι ο κόσμος θα ξαναπιστέψει ότι ο βασιλιάς είναι ντυμένος, μάλλον θα την πατήσουμε. Πάντως, ελπίζω για το καλύτερο.

6. Και η δεύτερη ερώτηση: Ποστάρεις συχνά στο facebook και ενίοτε με ρηξικέλευθες απόψεις. Πώς το βλέπεις το μέσο; Δεν έχει γίνει λίγο πληκτικό τελευταία; Το Δίκτυο θα αλλάξει τον κόσμο;

Ρηξικέλευθες απόψεις; Δεν το νομίζω! Πράγματα της κοινής λογικής προσπαθώ να εκφράσω, εκτός κι αν η κοινή λογική έχει γίνει ρηξικέλευθη άποψη!

Πάντως, η κοινωνική δικτύωση και η επαφή με ανθρώπους μου αρέσει ιδιαίτερα. Το Facebook είναι ένα τέτοιο μέσον το οποίο όχι μόνο σου επιτρέπει να διαδώσεις τις απόψεις σου αλλά και να συνδεθείς και να συναναστραφείς με ενδιαφέροντες ανθρώπους που, αλλιώς, δεν θα μπορούσες να βρεθείς. Με την έννοια αυτή, το FB είναι τόσο πληκτικό όσο και οι άνθρωποι με τους οποίους συνδέεται κανείς (εξαιρούνται οι παρόντες)!!!

Επιπλέον, διακρίνω μια μονομανία στις ερωτήσεις σου που αφορούν την αλλαγή του κόσμου! « Η φιλανθρωπία μπορεί να αλλάξει τον κόσμο;», Το Δίκτυο θα αλλάξει τον κόσμο;»!!!

Κανείς δεν είναι ευχαριστημένος με τον κόσμο, όπως είναι. Όμως ούτε η φιλανθρωπία, ούτε το δίκτυο, ούτε η κοινωνική δικτύωση μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο από μόνα τους. Αυτά είναι απλώς τα εργαλεία κι ως εργαλεία εόιναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά. Αυτό όμως που θα επιτελέσει το έργο, είναι ο μάστορας που τα χρησιμοποιεί. Είμαστε εγώ, εσύ, όλοι μας. Η ερώτηση λοιπόν, την οποία κάνω κι εγώ σε σένα, θα πρέπει να είναι. «Τι θα γίνει; Θ’ αλλάξουμε τον κόσμο»; Ε;