Ο ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΣΟΛΟΜΩΝΤΑΣ, ΤΑ ΒΑΜΠΙΡ ΚΙ ΕΝΑ ΦΙΔΙ!

Πολλοί ίσως έχετε ακούσει για τον βασιλιά Σολομώντα, γιο του βασιλιά Δαυίδ, που βασίλεψε στο Ισραήλ την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης. Πατέρας και γιος είχαν κάνει χίλια μύρια όσα, που και η Μαφία θα κοκκίνιζε, αλλά αφού οι ιστορίες τους λέγονται ως ηθικοπλαστικά διηγήματα, θα ακολουθήσω κι εγώ για να σας πω αυτό που θέλω.

Στις ιστορίες που γράφτηκαν γι’ αυτόν, που λέτε, υπάρχει και μια που έχει διδάξει πολλές γενιές ανθρώπων για την αξία της σοφίας.
Λέει λοιπόν η ιστορία (Βασιλειών Γ’ 3,4-15) ότι όταν ο Θεός, ικανοποιημένος που ο Σολομών είχε κάνει ένα θεϊκό μπάρμπεκιου γι αυτόν και είχε θυσιάσει χίλια ζώα (ουάου!!!), ρώτησε τον Σολομώντα τι είναι αυτό που περισσότερο απ’ όλα θα ήθελε να του δώσει, ο Σολομώντος ζήτησε σοφία κι έτσι ο Θεός, ικανοποιημένος που δε ζήτησε πλούτη ή μακροβιότητα ή τον θάνατο των εχθρών του, του έδωσε όχι μόνο σοφία αλλά και όλα τα υπόλοιπα.

Μέχρι εδώ καλά και η ιστορία αυτή θα ήταν ένα απλό διδακτικό παραμύθι αν εξαιρέσει κανείς το μπάρμπεκιου με τα χίλια ζώα. Αν όμως κανείς διαβάσει το πρωτότυπο κείμενο, τα πράγματα γίνονται διαφορετικά, γιατί εκεί ο Σολομώντας ζητά στην πραγματικότητα κάτι πολύ διαφορετικό. Αντιγράφω:
-Ζητά ο Σολομώντας: «δώσεις τῷ δούλῳ σου καρδίαν ἀκούειν καὶ διακρίνειν…»
- και ο Θεός συναινεί: «ιδοὺ δέδωκά σοι καρδίαν φρονίμην καὶ σοφήν».

Όπως παρατηρεί ο έξυπνος αναγνώστης, όλοι που με διαβάζουν δηλαδή, ο Σολομώντας ζητάει και ο Θεός του δίνει κάτι που λέγεται «ΣΟΦΗ ΚΑΡΔΙΑ», δηλαδή, θα λέγαμε με σημερινούς όρους, μια καρδιά που δεν άγεται και φέρεται από συναισθήματα αλλά τα περνά μέσα από το κριτήριο της σοφίας.
Και μόνο μέχρι εδώ να φτάναμε με αυτό το κείμενο, θα αρκούσε για να μας γεννήσει πολλές σκέψεις και περισσότερες συζητήσεις με το προαναφερθέν τσίπουρο και τμήμα του πιο πάνω μπάρμπεκιου.

Όμως ως λάτρης της γοτθικής ατμόσφαιρας, το προχωράω λίγο πιο πέρα και βάζω στην ιστορία και τους βρικόλακες! Και θα ρωτήσετε «τι σχέση έχουν οι βρικόλακες»;
Λοιπόν, για να σας ξαφνιάσω για μια φορά ακόμη, με κίνδυνο να σας βγει το τσίπουρο από τη μύτη, ΟΙ ΒΡΙΚΟΛΑΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ, είναι πάρα πολλοί και τους συναντάμε κάθε μέρα. Οι πιο άτυχοι μάλιστα τους έχετε στο σπίτι σας ή στη δουλειά σας. Δεν έχουν δόντια μυτερά και κάπα με μυτερούς γιακάδες, δεν πίνουν αίμα, φοράνε καθημερινά ρούχα και τρέφονται από τα συναισθήματά σας. Είναι οι «τοξικοί άνθρωποι» όπως τους λένε, και θα τους δείτε να προσπαθούν να προκαλέσουν έριδες, εντάσεις, καταστροφές, ακόμη και θανάτους.
Και ξέρουν να μεταμφιέζονται με χίλιους τρόπους σε «καλούς ανθρώπους» ή σε «ανθρώπους που έχουν ανάγκη», ή σε «ανθρώπους με υψηλά ιδανικά».

Μια μικρή παρένθεση εδώ για να σας πω άλλη μια ιστορία που έχει γίνει και τραγούδι, “the snake” από τον Al Wilson, και είναι η ιστορία μιας ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗΣ γυναίκας που μια κρύα μέρα του χειμώνα βρήκε στο δρόμο της ένα παγωμένο φίδι. Το ΛΥΠΗΘΗΚΕ και το πήρε στο σπίτι της να το ζεστάνει. Το πήρε στην αγκαλιά της και το φίδι μόλις συνήλθε, την δάγκωσε. «Γιατί με δάγκωσες, αφού σε έσωσα» το ρώτησε η γυναίκα καθώς πέθαινε. «Σκάσε ηλίθια» της είπε το φίδι. «Βλέπεις ότι είμαι φίδι, τι ήθελες να κάνω;».

Αν μαζέψουμε όλα τα παραπάνω, τον Σολομώντα, τους βρικόλακες και τα φίδια, φτάνουμε (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ξέρω, αλλά ‘νταξ, τα ‘πα ωραία, ε; !!!) στο συμπέρασμα:
Υπάρχουν στην κοινωνία πολλοί που με πρόσχημα κάποιον ανιδιοτελή σκοπό προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τους ευαίσθητους και συναισθηματικούς ανθρώπους και να τους κάνουν υποχείριά τους. Θα τους χρησιμοποιήσουν μετά για να βγάλουν χρήματα, για να κερδίσουν εκλογές ή για πουλήσουν αυτή τους την επιρροή σε άλλους. Όσοι από εμάς δρούμε μόνο με το συναίσθημά μας (και ως Έλληνες είμαστε ιδιαίτερα συναισθηματικός λαός), εύκολα θα ακολουθήσουμε αυτούς τους βρικόλακες κι όταν επέλθει η καταστροφή θα γυρίσουν και θα μας πουν «τι περίμενες; Δεν έβλεπες από την αρχή ποιος ήμουν και με ακολούθησες;». Το έχουμε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν, και στον προσωπικό και στον δημόσιο χώρο, με περισσότερο ή λιγότερο καταστροφικές συνέπειες.

Με δυο λόγια, με Λογική χωρίς Καρδιά, γίνεσαι σκληρός.
Με Καρδιά χωρίς Λογική γίνεσαι θύμα.

Γι’ αυτό ας ακολουθήσουμε το παράδειγμα του βασιλιά Σολομώντα κι ας προσπαθήσουμε να βάλουμε τη Σοφία να κατευθύνει τα συναισθήματα μας. Δεν χρειάζεται να παγώσουμε την καρδιά μας, να γίνουμε σκληροί και ανάλγητοι, αρκεί να την κάνουμε έξυπνη και να κατευθύνουμε την Αγάπη μας εκεί που πραγματικά χρειάζεται, αφήνοντας τα υπόλοιπα στον υπολογισμό και τη Σοφία!

Παρεμπίπτον συμπέρασμα: Αν αντί να δεχόμαστε δογματικά ή να απορρίπτουμε άκριτα τις θρησκείες και τα κείμενα τους, προσπαθούσαμε να τα κατανοήσουμε και να τα αποκρυπτογραφήσουμε, θα είχαμε να κερδίσουμε πολλά για την καθημερινή μας ζωή από γραφές και σοφία αιώνων!