ΟΙ ΧΤΙΣΤΕΣ

Είμαστ' εμείς οι χτίστες των μουγκών ερώτων, των σκληρών
Δεν πάμ' εμείς για ένα φιλί, δεν πάμε για ένα γέλιο
Για τα καρφιά που μάτωσαν τις άκριες των σταυρών
Ένα βαρύ από εντολές σηκώνουμε 'βαγγέλιο

Τη γλύκα βαρεθήκαμε των ήσυχων ωρών
Ο Απρίλης είναι πίσω μας, βγήκαμ' απ' το λιμάνι
Κι αδειάσαμε στα κύματα, βορά των χαλασμών
το βιός που στοργικά η ζωή δώρο μας είχε κάνει.

Μακρία απ' τη γή πλανιώμαστε, στην άπλα των ωκεανών
Και στην νυχτιάκη σιωπή της μοναξιάς, δεν μένει
για 'μας τους χτίστες των μουγκών ερώτων, των σκληρών
παρά ένα φώς, τ' άσβεστο φώς μακριά, που δεν πεθαίνει...

This is for long forgotten light at the end of the world...
(Nightwish - The Islander)