ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ (μια πρόσκληση για συστράτευση)

Η πολιτική είναι η πρακτική εφαρμογή των αρχών του εσωτερισμού και το πεδίο μάχης, στο υλικό επίπεδο, για κάθε εσωτεριστή.

Ανεξάρτητα από πού έλκει τις αρχές της, κάθε σχολή εσωτερισμού προσδοκεί στην εφαρμογή τους στην κοινωνία επ’ αγαθώ και προς βελτίωσή της. Ο μόνος τρόπος που οι αρχές αυτές μπορούν να έχουν άμεση, ευρεία διάδοση και εφαρμογή είναι η εφαρμογή τους από κάποιο πολιτικό κόμμα. Δεν πρέπει λοιπόν να υπάρχουν ανενεργοί, πολιτικά, εσωτεριστές.

Ύψιστα ιδανικά των υγιών εσωτεριστικών σχολών, των σχολών της Δεξιάς Χειρός, του Κυανού Μανδύα, είναι η Ελευθερία, η Αγάπη, η Αλληλεγγύη και το μέσο επίτευξής των είναι η καλλιέργεια και ανάδειξη ισχυρών και ελευθέρων προσωπικοτήτων. Με βάση αυτά, καθήκον του υγιούς εσωτεριστή είναι η συστράτευσή του με πολιτικά κόμματα, οργανώσεις ή ομάδες που υποστηρίζουν την ελεύθερη, ανοιχτή κοινωνία, καταδικάζουν την μισαλλοδοξία και προάγουν την ελεύθερη ανάδειξη των αρετών κάθε ατόμου.

Από την αρχαία εποχή, ο Πλάτωνας ήταν ενεργός πολιτικά και μάλιστα είχε εκθέσει και το πολιτικό του όραμα γράφοντας την «Πολιτεία» ενώ στις νεώτερες εποχές, ο Διδάσκαλος Φίλιππος της Λυών προσπάθησε, και παρά λίγο να πετύχει, τον ειρηνικό εκδημοκρατισμό της Ρωσίας ενώ ο Ελιφάς Λεβί φυλακίστηκε για τις προοδευτικές – σοσιαλιστικές του ιδέες. Ο Δημήτριος Σεμελάς, ο μεγάλος αυτός Έλληνας Ροδόσταυρος και ένας εκ των δύο ιδρυτών του Τάγματος του Κρίνου και του Αετού, εξέδιδε την «Ανατολική Μεσόγειο», περιοδικό πολιτικού προβληματισμού.

Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι γεγονότα που άλλαξαν τελείως την πορεία της ανθρωπότητας όπως η ίδρυση των ΗΠΑ ή οι επαναστάσεις του 19^ου αιώνα στην Ευρώπη, μεταξύ των οποίων και η Ελληνική, ήταν, εν πολλοίς, απόρροια των φιλελεύθερων ιδεών εσωτεριστικών σχολών της εποχής.

Δεν πρέπει λοιπόν να μας τρομάζει η ανάμειξη του εσωτερισμού με την πολιτική και η εξέχουσα πνευματική θέση στην οποία θεωρούμε ότι ανήκουμε δεν πρέπει να αποτελεί δικαιολογία για την μη ανάμειξή μας με τον «πεζό» και «βέβηλο» κόσμο της πολιτικής. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος ώστε οι αρχές μας να βρουν εφαρμογή και να ανακουφίσουν τον κόσμο που υποφέρει και πεινά για πνευματική, ψυχολογική αλλά και –γιατί όχι- υλική ανάταση.

Όπως προανέφερα, η πολιτική θα πρέπει να είναι ο χώρος της πρακτικής εφαρμογής των αρχών του εσωτερισμού. Τώρα, που συντελείται η μετάβαση από την μία εποχή στην άλλη και οι παλιές αρχές δεν έχουν πια εφαρμογή, είναι καθήκον κάθε εσωτεριστή να προσφέρει την δυναμική του γινόμενος ενεργός πολιτικά. Δεν έχει σημασία η παράταξη, το κόμμα ή η ομάδα στην οποία θα ενταχθεί. Σημασία έχει να κατανοήσει ότι όταν ο εποχές αλλάζουν και νέοι δρόμοι ανοίγονται, αυτός πρέπει να είναι παρόν για να προσφέρει τις αρχές του και την εργασία του για την εφαρμογή τους στην κοινωνία γιατί αν τώρα δεν δράσει, δεν θα έχει κανένα δικαίωμα αργότερα να παραπονιέται για την όποια άσχημη τροπή πάρει, για μια φορά ακόμη, η ανθρωπότητα.