Χαμένη Καρδιά...
Σήμερα το πρωί, ένα κοριτσάκι περίμενε έξω από την εξώπορτα της πολυκατοικίας.
Δεν θα 'ταν μεγαλύτερο από 9 ετών.
- "Τι θέλεις αγάπη μου;" της είπα.
- Μήπως είδατε ένα γατάκι ασπρόμαυρο, κύριε;
- Όχι. Το έχασες;
- Ναι. Είναι δικό μου και το έχασα. Μένουμε λίγο πιο κάτω, στον δεύτερο όροφο και έφυγε.
Υγράνθηκαν τα ματάκια της, δύο μεγάλα, παιδικά μάτια.
...
Τι να 'θελε ένα κοριτσάκι, με αυτή την καθαρή ματιά και την αθώα λύπη μέσα σε ένα διαμέρισμα - κλουβί σε μια γκρίζα πολυκατοικία μιας άχρωμης πόλης;
Πώς ο κόσμος του, το γατάκι του, να ζήσει και να μεγαλώσει μπροστά σε πόρτες πολυκατοικιών;
Υγράνθηκαν κι εμένα τα μάτια μου...
... για το χαμένο γατάκι της κοπελίτσας, για τις χαμένες καρδιές των μεγάλων.
Σε λίγο κατέβηκε κι η γυναίκα μου. Ανεβήκαμε στη μοτοσυκλέτα και φύγαμε μακριά από την πόλη, μήπως ξανανιώσουμε λίγο από το παιδικό μας συναίσθημα....
Δεν θα 'ταν μεγαλύτερο από 9 ετών.
- "Τι θέλεις αγάπη μου;" της είπα.
- Μήπως είδατε ένα γατάκι ασπρόμαυρο, κύριε;
- Όχι. Το έχασες;
- Ναι. Είναι δικό μου και το έχασα. Μένουμε λίγο πιο κάτω, στον δεύτερο όροφο και έφυγε.
Υγράνθηκαν τα ματάκια της, δύο μεγάλα, παιδικά μάτια.
...
Τι να 'θελε ένα κοριτσάκι, με αυτή την καθαρή ματιά και την αθώα λύπη μέσα σε ένα διαμέρισμα - κλουβί σε μια γκρίζα πολυκατοικία μιας άχρωμης πόλης;
Πώς ο κόσμος του, το γατάκι του, να ζήσει και να μεγαλώσει μπροστά σε πόρτες πολυκατοικιών;
Υγράνθηκαν κι εμένα τα μάτια μου...
... για το χαμένο γατάκι της κοπελίτσας, για τις χαμένες καρδιές των μεγάλων.
Σε λίγο κατέβηκε κι η γυναίκα μου. Ανεβήκαμε στη μοτοσυκλέτα και φύγαμε μακριά από την πόλη, μήπως ξανανιώσουμε λίγο από το παιδικό μας συναίσθημα....
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου