ΜΑΚΑΡΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΤΟΥΜΕ...
(από το blog του Paulo Coelho)
Στο μοναστήρι της Sceta, ο Ηγούμενος Lucas μάζεψε τους αδελφούς για ένα κήρυγμα.
"Μακάρι, όλοι εσείς να ξεχαστείτε" τους είπε.
"Αλλά γιατί"; ρώτησε ένας από τους αδελφούς. "Αυτό σημαίνει ότι το παράδειγμά μας δεν πρόκειται να βοηθήσει κάποιον";
"Την εποχή που όλοι ήταν δίκαιοι, κανένας δεν έδινε οποιαδήποτε προσοχή στους ανθρώπους που συμπεριφερόταν κατά τρόπο υποδειγματικό", απάντησε ο Ηγούμενος. "Όλοι έκαναν το καλύτερο, χωρίς να σκέφτονται ότι με να συμπεριφερθούν έτσι έκαναν το καθήκον τους προς τον αδελφό τους. Αγάπησαν το γείτονά τους επειδή κατάλαβαν ότι αυτό ήταν μέρος της ζωής και υπάκουγαν μόνο τον νόμο της φύσης.
"Μοιράστηκαν τα αγαθά τους για να μην συσσωρεύσουν περισσότερα από θα μπορούσαν να μεταφέρουν, γιατί τα ταξίδια τους διαρκούσαν ολόκληρη ζωή.
"Έζησαν μαζί ελεύθεροι, δίνοντας και λαμβάνοντας, χωρίς να απαιτούν από κανέναν και χωρίς να κατηγορούν κανένα.
"Γι’ αυτό, κανείς δεν αφηγήθηκε τις πράξεις τους ποτέ και γι’ αυτό δεν άφησαν καμία ιστορία. Μακάρι να μπορούσαμε να επιτύχουμε το ίδιο πράγμα τώρα: να κάνουμε την καλοσύνη κάτι τόσο συνηθισμένο ώστε να μην υπάρχει καμία ανάγκη να εγκωμιαστούν εκείνοι που το ασκούν.»
"Μακάρι, όλοι εσείς να ξεχαστείτε" τους είπε.
"Αλλά γιατί"; ρώτησε ένας από τους αδελφούς. "Αυτό σημαίνει ότι το παράδειγμά μας δεν πρόκειται να βοηθήσει κάποιον";
"Την εποχή που όλοι ήταν δίκαιοι, κανένας δεν έδινε οποιαδήποτε προσοχή στους ανθρώπους που συμπεριφερόταν κατά τρόπο υποδειγματικό", απάντησε ο Ηγούμενος. "Όλοι έκαναν το καλύτερο, χωρίς να σκέφτονται ότι με να συμπεριφερθούν έτσι έκαναν το καθήκον τους προς τον αδελφό τους. Αγάπησαν το γείτονά τους επειδή κατάλαβαν ότι αυτό ήταν μέρος της ζωής και υπάκουγαν μόνο τον νόμο της φύσης.
"Μοιράστηκαν τα αγαθά τους για να μην συσσωρεύσουν περισσότερα από θα μπορούσαν να μεταφέρουν, γιατί τα ταξίδια τους διαρκούσαν ολόκληρη ζωή.
"Έζησαν μαζί ελεύθεροι, δίνοντας και λαμβάνοντας, χωρίς να απαιτούν από κανέναν και χωρίς να κατηγορούν κανένα.
"Γι’ αυτό, κανείς δεν αφηγήθηκε τις πράξεις τους ποτέ και γι’ αυτό δεν άφησαν καμία ιστορία. Μακάρι να μπορούσαμε να επιτύχουμε το ίδιο πράγμα τώρα: να κάνουμε την καλοσύνη κάτι τόσο συνηθισμένο ώστε να μην υπάρχει καμία ανάγκη να εγκωμιαστούν εκείνοι που το ασκούν.»
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου