Είναι και κάποιοι από εμάς...

Είναι και κάποιοι από εμάς που δεν αφομοιώθηκαν σε κομματικά σόγια, που δεν ζήτησαν και δεν έλαβαν χάρες από προύχοντες. Που έχουν αρχές στη ζωή τους και δεν τις πουλάν, δεν τις χαρίζουν και δεν τις ανταλλάσσουν. Ίσως όχι από υψηλή ηθική, ίσως και να μην μπορούν επειδή έτσι μεγάλωσαν, έτσι έμαθαν.

Είναι και κάποιοι από εμάς που σκέφτονται ταπεινά αλλά λογικά. Που ξέρουν ότι δεν υπάρχουν θαύματα, προφήτες, μάγοι, από μηχανής θεοί. Ότι κάθε τι κερδίζεται ή χάνεται ανάλογα με την προσπάθεια κάποιου.

Δεν ακουμπούν το πρόβλημά τους στο βουλευτή, τον υπουργό, τον δήμαρχο, τον περιφερειάρχη αλλά στον φίλο, στον σύζυγο, τον συνάδερφο. Και ξέρουν ότι κι αυτοί το ίδιο θα κάνουν. Που χαίρονται, και ξέρουν ότι όλος ο κόσμος δε θα χαρεί μαζί τους αλλά θα τό 'θελαν, ειλικρινά. Που χαίρονται όμως, ειλικρινά, όταν μαθαίνουν για τη χαρά του διπλανού τους. Γελούν με την ψυχή τους και θέλουν να βλέπουν και τους άλλους να γελούν. Κλαίνε, και κλαίνε κρυφά. Ο πόνος στον κόσμο περισσεύει, την χαρά πρέπει να μοιραζόμαστε Που δεν αναλύουν τον ανθρώπινο πόνο, δεν ψάχνουν για συνωμοσίες, δεν αρνούνται τη βοήθεια. Ακούν την καρδιά τους κι ο Θεός κι η συνείδηση ας δικάσουν τις προθέσεις. Που κάνουν το καλό και το ρίχνουν στο γιαλό. Η θάλασσα ξέρει...

Είναι και κάποιοι από εμάς που ξέρουν ότι δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα. Ότι κάθε τι που θα αποκτήσουν, θα το πληρώσουν με τη δουλειά τους και γιαυτό είναι πολύ ευαίσθητοι στις αποφάσεις των κυβερνήσεων. Νιώθουν ότι οι κυβερνώντες δεν είναι γέννημα της κοινωνίας τους αλλά προϊόν κομματικών σωλήνων. Και γιαυτό ξένοι.

Που δεν ουρλιάζουν στο δρόμο, που δεν σπάνε, δεν καίνε, δεν βιαιοπραγούν (και η βιαιοπραγία μπορεί να πάρει πολλές μορφές, ακόμη κι αόρατες), αλλά προσπαθούν για μια επανάσταση πολύ ανώτερη από τις τηλεοπτικές. Μια επανάσταση του πνεύματος, της κοινής λογικής και του ανθρωπισμού. Που δεν ξεχνούν ότι το "Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα ή Θάνατος" έκανε τους ανθρώπους Ανθρωπότητα, κι ότι ακόμη το έχουμε τόσο ανάγκη.

Έστυψαν την μέρα τους, και ο χυμός της τους γέμισε εμπειρίες. Σοφία κι Αγάπη. Γιαυτό κι έγιναν απλά "κάποιοι από εμάς".

Σε όλους αυτούς (και είναι πολλοί, ας μην φαίνονται), ένα μόνο μπορώ να τους πω. Κρατάτε γερά. Μπορεί ποτέ κανείς να μην σας το αναγνωρίσει, μπορεί να μείνετε για πάντα ανώνυμοι, αλλά εσείς, πάντα, σώζετε τον κόσμο. Κρατάτε γερά...