ΕΠΤΑ ΑΡΧΕΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ

(από κείμενο αγνώστου...)

1.    Ο Αυθορμητισμός

Κάθε πράξη Φιλανθρωπίας είναι πάντοτε αυθόρμητη, συνειδητή και οικειοθελής. Δεν είναι ποτέ παρορμητική, δεν γίνεται από συνήθεια ή δεν υπαγορεύεται από ξένη θέληση.

Κάθε πράξη Φιλανθρωπίας πηγάζει αβίαστα από την καλοσύνη και την συμπόνια του ανθρώπου προς τον άνθρωπο, γι αυτό και συνοδεύεται πάντοτε από την έμπνευση και φέρει όχι μόνο την σφραγίδα της λογικής του Καλού αλλά και την σφραγίδα της δύναμης για το Καλό.

2.    Η Ελευθερία

Κάθε πράξη Φιλανθρωπίας γίνεται πάντοτε με την ελεύθερη θέληση τόσο εκείνου που ευεργετεί όσο και εκείνου που ευεργετείται. Δεν υποχρεώνει, επομένως, με κανένα τρόπο, ούτε τον πρώτο ούτε και τον δεύτερο. Η ελευθερία εκείνου που πάσχει βεβαιώνεται και διαφυλάσσεται με την οικειοθελή και ενεργή συμμετοχή του ίδιου στο εγχείρημα της βοήθειάς του, στο μέτρο των πραγματικών δυνατοτήτων και δυνάμεών του. Η ελευθερία εκείνου που ευεργετεί βεβαιώνεται και διαφυλάσσεται με την σταθερότητα και την υπομονή κατά την εκπλήρωση του καθήκοντος του και ποτέ με την αυθαίρετη ή επιπόλαια εγκατάλειψη εκείνου που πάσχει.

3.    Η Δικαιοσύνη

Μια πράξη Φιλανθρωπίας ωφελεί πάντοτε ένα άτομο ή μία ομάδα, χωρίς να βλάπτει ένα άλλο άτομο ή μια άλλη ομάδα. Γίνεται δε πάντοτε χωρίς προκατάληψη, συμφέρον ή προτίμηση.

Επί πλέον, ο φιλάνθρωπος οφείλει να διαθέτει ακριβή αντίληψη και αίσθηση τόσο των αναγκών του πάσχοντος όσο και των δικών του δυνατοτήτων.

4.    Η Αφάνεια και η Ανιδιοτέλεια

Μια πράξη Φιλανθρωπίας είναι πάντοτε αφανής διότι είναι ανιδιοτελής. Όταν όμως δεν μπορεί ή δεν πρέπει να τηρηθεί η αφάνεια, ας διαφυλάσσεται τουλάχιστον η ανιδιοτέλεια. Ο φιλάνθρωπος δεν επιδιώκει να ωφελείται ούτε να επωφελείται από τον πάσχοντα, είτε άμεσα είτε έμμεσα, είτε εξωτερικά είτε εσωτερικά. Ενεργεί δε πάντοτε με απόλυτη εχεμύθεια, σεβασμό και διακριτικότητα προς τον πάσχοντα, χωρίς να πάψει να είναι αποφασιστικός και αποτελεσματικός στην δράση του.

5.    Η Διαφάνεια

Μια πράξη Φιλανθρωπίας δεν φοβάται ‘να έρθει στο φως', αν χρειαστεί. Είναι αγνή ενώπιον του Θεού, αλλά και έντιμη και ειλικρινής ενώπιον των ανθρώπων. Είναι νόμιμη και αντέχει σε κάθε καλοπροαίρετο και καλόπιστο έλεγχο. Η δε αληθής, ακριβής και συστηματική ενημέρωση και πληροφόρηση παντός ενδιαφερομένου σχετικά με τους πόρους, τα μέσα και τα αποτελέσματα της φιλανθρωπικής δράσης κάθε φιλάνθρωπου είναι καθήκον απέναντι στην ιδέα και την διάδοση της Φιλανθρωπίας.

6.    Η Αποτελεσματικότητα

Η αποτελεσματικότητα κάθε πράξεως Φιλανθρωπίας κρίνεται και από το αν:

                    i.            επιστρέφει στον πάσχοντα την αυτάρκεια, το αυτεξούσιο και την αξιοπρέπεια του, πράγματα τα οποία, λόγω της ατυχίας του ή της δυστυχία του, ενδεχομένως, απώλεσε αλλά και, ακόμα βαθύτερα,

                  ii.            αναβιώνει την Πίστη, την Ελπίδα και την Αγάπη μέσα στον πάσχοντα, ενώ παράλληλα καλλιεργεί την ταπεινοφροσύνη, την δικαιοσύνη και την ισχύ μέσα στον φιλάνθρωπο.

7.    Φιλαλληλία και η Αδελφοσύνη

Η Φιλανθρωπία δεν είναι μια εκδήλωση οίκτου προς τον πάσχοντα αλλά μια έκφραση ανάγκης του φιλάνθρωπου. Εκείνος που σήμερα είναι αδύνατος και πάσχει, αύριο μπορεί να είναι δυνατός και ευτυχής, ενώ εκείνος που σήμερα είναι δυνατός και ευτυχής, αύριο μπορεί να είναι ασθενής και να πάσχει.

Η Φιλία αναπληρώνει την αδυναμία και η Αδελφοσύνη την εξαφανίζει. Με την φιλία και την αδελφοσύνη οι άνθρωποι θα αναστηλώσουμε το φυσικό μας περιβάλλον και θα ξαναβρούμε τον εαυτό μας, που καταστρέψαμε και χάσαμε, καθώς βάλαμε ή επιτρέψαμε να μπουν ανάμεσά μας και μέσα μας ο ανταγωνισμός, ο διαχωρισμός και ο εγωισμός.