ΣΤΑΣΟΥ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΣΟΥ...

Κάποια μέρα ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ.

Και καθώς το σώμα σου θα κείται παγωμένο σε μια τρύπα στο χώμα, έτοιμο να θαφτεί από χώματα, πρέπει να σταθείς στην άκρη του τάφου σου, να το κοιτάξεις και να αναλογιστείς.
Τώρα που η ζωή τελείωσε, τώρα που απέκτησες Šόση σοφία ήταν να αποκτήσεις, τώρα που τίποτε δεν έχει σημασία και που σε λίγο και το σώμα σου θα το φάνε τα σκουλήκια, τι άξιζε τελικά από όσα έζησες;
Ποιες ήταν οι πράξεις που έκανες και που άξιζαν και, κυρίως, ποιες δείλιασες να κάνεις;
Ποιοι άνθρωποι θα σε θυμούνται με αγάπη, σε ποιους θα λείψεις και ποιους ξαλάφρωσες με το θάνατό σου;
Και το κυριότερο· Ήσουν ένα μοναδικό μείγμα ιδιοτήτων, τέτοιο που δεν έχει ξαναπεράσει ούτε πρόκειται να περάσει από τη γη. Τι από όλα αυτά άφησες πίσω σου; Ποια αξία προσέθεσες στην ανθρωπότητα;
Στάσου στην άκρη του τάφου σου. Δες το άψυχο σώμα σου που καμία ανάγκη δεν έχει πια και συλλογίσου όλα αυτά. Συλλογίσου τα από την απόσταση που χωρίζει τη ζωή από το θάνατο. Δες τη ζωή να περνά μπροστά σου και αποφάσισε τα πράγματα που θα ήθελες να διορθώσεις.
Και μετά ξαναγεννήσου. Ξαναγεννήσου σε μια νέα ζωή, σα να σου χαρίστηκε για να αλλάξεις όλα αυτά για τα οποία μετάνιωσες πάνω από το πτώμα σου. Σα να σου χαρίστηκε για να ζήσεις τη ζωή όπως θα έπρεπε στ' αλήθεια να τη ζήσεις.
Σήκωσε το σώμα σου απ' τον τάφο, ενδύσου το και προχώρα.
Ο ήλιος μπορεί να ανατείλει. Μια νέα (στ' αλήθεια νέα) μέρα μπορεί να ξεκινήσει...